ေမလ(၁၃)ရက္ေန႔မွာ ဘာေၾကာင့္သတိထားၾကဖို႔ေျပာတာလဲ

Htwe Htwe Sein FB မွ ကူးယူတင္ျပသည္။
https://www.facebook.com/htwe.sein.14/posts/779098518876204?from_close_friend=1&notif_t=close_friend_activity
မင္းသိမ္းခိုင္
၁၃-၅-၂၀၁၅
အရင္ဦးဆံုး ဒီေဆာင္းပါးကို ဘူးသီးေတာင္-ေမာင္ေတာက ညီငယ္၊ ညီမငယ္တို႔ကို သိေစခ်င္လို႔ ရည္ရြယ္ေရးသားတယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္ေျပာထားပါရေစ။
ဘူးသီးေတာင္-ေမာင္ေတာေဒသမွာ ဘဂၤလီလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတိထားရမယ့္ေန႔ေတြမွာ ေမလ(၁၃)ရက္ေန႔ နီးလာၿပီဆိုတာနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာက (လံုၿခံဳေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြက) သတိထားရမယ့္အခ်ိန္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး သတိႀကီးစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့ရွိပါတယ္။
လူငယ္ပိုင္း အမ်ားစုကေတာ့ ဘာေၾကာင့္အေရးႀကီးတာလဲ။ ဘာေတြျဖစ္မွာလဲ။ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာေတြကို သိခ်င္မွသိမယ္။ တစ္ဆင့္ၾကားနဲ႔ ဘာေန႔ျဖစ္လို႔ပါဆိုၿပီး ေျပာၾကတာေတြလဲ ၾကားေနရတယ္။ အမွန္လဲရွိ၊ အမွားေတြလဲရွိပါတယ္။
တကယ္တမ္း ဒီကိစၥကိုေျပာရရင္ ၁၉၄၂၊ ကုလား-ရခိုင္ အဓိက႐ုဏ္းက စရပါမယ္။ ဘဂၤလီေတြရဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြေၾကာင့္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသက ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြဟာ #၁၉၄၂၊ ေမလ(၁၃)ရက္ေန႔မွာ ေဒသကိုလံုးဝစြန္႔ခြာၿပီး ထြက္သြားၾကတဲ့အခါ ဘဂၤလီေတြက Peace Committee (ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မတီ) ဖြဲ႕စည္းၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္အစိုးရသဖြယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေဒသကိုလႊမ္းမိုးႏိုင္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဘဂၤလီေတြကိုေခၚၿပီး ရြာေတြတည္ေပး၊ ေနရာခ်ေပး၊ လယ္ယာေျမေတြခြဲေဝေပးၿပီး မင္းမူအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာအဲဒီအဖြဲ႕ဟာ “ဂ်ေမယာ တူ အူေလမာ အီ အစၥလာမ္” (Jamia tul Ulima e Islam) ဘာသာေရးအဖဲြ႕အျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းသြားခဲ့ပါတယ္။
တိမ္းေရွာင္သြားခဲ့ရတဲ့ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတကေတာ့ အခုအခ်ိန္ထိ ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ပဲ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းထဲက ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ေနၾကပါေတာ့တယ္။ (ေျမာက္ဦးနယ္၊ မင္းျပားနယ္ စတဲ့ ေနရာေတြကရြာေတြရဲ့အမည္ေတြဟာ ဘူးသီးေတာင္က ရြာေတြရဲ့အမည္ေတြနဲ႔တူေနတာ သိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီရြာေတြဟာ ဘူးသီးေတာင္ကေန IDP အျဖစ္ထြက္သြားခဲ့ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ ပုန္းခိုခဲ့လို႔ မူရင္းေနရာအတိုင္း တြင္က်န္ေနခဲ့တဲ့ ရြာအမည္ေတြပါပဲ။)
၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ ဘဂၤလီမ်ား မဲေပးခြင့္ရခဲ့တယ္။ အင္အားရိွလာတာနဲ႔ ဘဂၤလီေတြဟာ မူဂ်ာဟစ္လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေပၚလာတယ္။ မြတ္ဆလင္လြတ္ေျမာက္ေရး ညီလာခံကို ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္၊ ဂါရာျဗင္ေက်းရြာမွာ ညီလာခံတစ္ခုလုပ္ၿပီး မူဂ်ာဟစ္ပါတီျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
၁၉၄၈၊ စက္တင္ဘာ (၃ဝ)မွာေတာ့ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဆင္အိုးျပင္ရြာမွာ (ေမာင္ႀကီးေထာင့္အုပ္စု၊ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မွာ) စတင္စခန္းခ်ခဲ့ၿပီး “ပါကစၥတန္ ဂ်ီနာဗတ္” (ပါကစၥတန္ အဓြန္႔ရွည္ပါေစ) ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ ေသာေသာညံလာခဲ့ၿပီး -
- ကုလားတန္ျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္းႏွင့္ နတ္ျမစ္အေရွ႕ဘက္ကမ္းၾကားေဒသကို မြတ္ဆလင္တို႔၏ National Home အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးရန္
- ရခိုင္ရွိမြတ္စလင္မ်ားကို တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေပးရန္
စတဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ၿဗိတိသွ်အစိုးရထံေတာင္းဆိုၿပီး မူဆလင္နယ္ေျမရရွိေရးကို အဓိကထား ေဆာင္ရြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔၏ ေတာင္းဆိုႀကိဳးပမ္းခ်က္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံလည္း ၿဗိတိသွ် တို႔ထံမွ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ပါသည္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာတာပါ။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ဖဆပလ အစိုးရတက္လာတဲ့အခါ အမတ္ေနရာမ်ားမ်ားလိုခ်င္လို႔ (လူဦးေရတိုးေအာင္) ဘဂၤလားက ဘဂၤလီေတြကို ေနရာေပးၿပီး ေခၚသြင္းလာျပန္တယ္။ ဘဂၤလီေတြက လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ၊ ဝန္ႀကီးေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒီေလာက္နဲ႔မတင္းတိမ္ႏိုင္တဲ့ ဘဂၤလီေတြဟာ ၁၉၅၁၊ ဇြန္(၁၀)မွာ အလယ္သံေက်ာ္ညီလာခံ(Arakan Muslim Conference) ကို ဘဂၤလီလႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ ဦးေဆာင္က်င္းပၿပီး ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ေတာင္းဆိုလာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီညီလာခံမွာ ပါကစၥတန္က ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြပါ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ကိုယ္ပိုင္မူဆလင္ျပည္နယ္ရေအာင္ ေတာင္းဆိုမယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ (အခုဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံ) နဲ႔ ေပါင္းမယ္ဆိုတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့-
(၁) ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာႏွင့္ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္(ေမယုကမ္းေဒသ) ကို မူစလင္ေဒသအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ထိုေဒသကို ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ စသည္တို႔ကဲ့သို႔ ျပည္နယ္အဆင့္ သတ္မွတ္ေရး၊
(၂) ကိုယ္ပိုင္လက္နက္ကိုင္တပ္ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ေပးေရး
(၃) ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္းအတြက္ စစ္ေတြကို ဗဟိုထား၍ သီးျခားအစိုးရဖြဲ႕စည္းၿပီး အစိုးရအဖြဲ႕တြင္ ကုလား-ရခိုင္ ပူးေပါင္း ပါဝင္ေရး၊ ဌာနတိုင္းတြင္ ကုလား-ရခိုင္ ၅ဝ/၅ဝ ပါဝင္ေရး၊
(၄) လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕စည္းရာတြင္ စစ္အႀကီးအကဲရာထူးအတြက္ မူဆလင္ကိုခန္႔အပ္ၿပီး ရခိုင္ထဲမွ ဒုတိယအႀကီးအကဲ ခန္႔အပ္ေရး စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ရဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ အစိုးရအဖြဲ႕ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ၿပီး တိုင္းျပည္ကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခ်ိန္၊ ေနာက္ၿပီးႏိုင္ငံေရးအေျခအေန မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ လႈပ္ရွားၾကေလ့ရွိပါတယ္။ (၁၉၄၂ ဒုတိယ ကမ႓ာစစ္ျဖစ္မယ့္အခ်ိန္၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတိုင္းျပည္သစ္ တည္ေဆာက္မယ့္အခ်ိန္ လႈပ္ရွားမႈေတြပါ။) သူတို႔ရဲ့ အခုအခ်ိန္အထိ မဆံုးေသးတဲ့အိပ္မက္ကေတာ့ ဘူးသီးေတာင္-ေမာင္ေတာေဒသကို သူတို႔အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ မူဆလင္ျပည္နယ္အျဖစ္ လုိခ်င္တဲ့အိပ္မက္ပဲဆိုတာ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားေတြ မေမ့ေလ်ာ့ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ထဲက ဆက္တိုက္လႈပ္ရွားမႈေတြမွာဆိုရင္ မူဂ်ာဟစ္ေတြဟာ အဲဒီကာလတုန္းက မူဆလင္ကမ႓ာမွာ တန္ခိုးထြားေနတဲ့ လစ္ဗ်ားေခါင္းေဆာင္ ကဒါဖီနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၿပီး စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဖဆပလၿပိဳကြဲၿပီး ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြျဖစ္လာလို႔ ပထစ အစိုးရတက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္သတ္မွတ္ဖို႔ အစိုးရကစီစဥ္ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ ဘဂၤလီေတြက အျပင္းအထန္ကန္႔ကြက္ခဲ့လို႕ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာနဲ႕ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက ရြာ(၂၉)ရြာကို ရခိုင္ျပည္နယ္ဖဲြ႕စည္းပံုထဲက ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ရတဲ့အထိျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
#၁၉၆၁ ေမလ(၁)ရက္ေန႔မွာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာႏွင့္ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ေက်းရြာ ၂၉ ရြာကို ထည့္သြင္းၿပီး ေမယုခ႐ိုင္အျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့ရပါတယ္။ နယ္ျခားအုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္အျဖစ္ စစ္ဘက္ အရာရွိမ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ရတာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ စစ္အာဏာ သိမ္းခဲ့တဲ့အထိပါပဲ။ မူဂ်ာဟစ္ပါတီလဲ ေျမေအာက္ကိုေရာက္ ရွိသြားပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း မဆလအစိုးရတက္လာခဲ့ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့တာ ၁၉၈၈အထိပါပဲ။ လိုရင္းကိုအက်ဥ္းခ်ဳပ္ပဲ တင္ျပပါေတာ့မယ္။
၁၉၈၈ခုႏွစ္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္မႈေတြျပင္းထန္လာခဲ့ပါတယ္။ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ #၁၉၈၈၊ ေမလ(၁၃)ရက္၊ ေသာၾကာေန႔ ည(၉းဝဝ)နာရီအခ်ိန္မွာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပိုင္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ မရွိတာကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ကို ဝိုင္းရံလုပ္ႀကံရန္ အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေႂကြးေက်ာ္သံကလဲ “ပါကစၥတန္ ဂ်ီနာဗတ္”ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကုလားလူအုပ္ကို အတင္းေဖါက္ထြက္၍ လံုထိန္းတပ္ရင္းကို အကူအညီေတာင္းခံႏိုင္ခဲ့လို႔ အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး ၎တို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ (၁၉၈၈ အေရးအခင္းက ၾသဂုတ္လ(၈)ရက္ေန႔မွ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာျဖစ္တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ (ႏိုင္ငံေရးသမားကလြဲလို႔) ျပည္သူအမ်ားက မသိရွိၾကေသးပါဘူး။) သူတို႔ရည္ရြယ္ခ်က္က ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုဖို႔ မဟုတ္ပဲ ႏိုင္ငံမတည္ၿငိမ္တဲ့အခ်ိန္၊ ေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပိုင္ အမိန္႔ေပးႏိုင္သူမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ‪#‎အလယ္သံေက်ာ္အိပ္မက္ကို‬ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
#၁၉၉၄၊ ေမလမွာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ေပၚက ဗံုးေပါက္ကြဲမႈႀကီးကို သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါကလဲ အဲဒီအိပ္မက္ ေနာက္ဆက္တြဲေတြပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ဗံုး(၉)လံုးေပါက္ကြဲခဲ့ၿပီး (၃)လံုးကို မေပါက္ကြဲဘဲ သိမ္းဆည္းရမိခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ကိုက္ၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံမွ RSO မ်ား အလယ္သံေက်ာ္ဘက္မွ စက္ေလွျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာတယ္။ တပ္မေတာ္က လိုက္လံရွင္းလင္းခဲ့လို႔ လက္နက္ေတြနဲ႔ ဖမ္းဆီးရမိခဲ့တယ္။ ဒီသမိုင္း အေျခခံအခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ ေမလဟာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်ိန္လို႔ သတိေပးၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝ၁၅ခုႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံေရြးေကာက္ပဲြရွိတယ္။ ဘဂၤလီေတြ မဲေပးခြင့္ရ/ မရ မေသခ်ာတဲ့အေျခအေနမွာရွိတယ္။ (၄-၅-၂ဝ၁၅)ေန႔က ဘဂၤလားနယ္စပ္ မိုင္တိုင္(၅၂)(၅၃)မွာ ဘဂၤလီေတြထိုးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္သန္လွ်င္မွာ မူဆလင္ညီလာခံက်င္းပဖို႔ စီစဥ္ေနတယ္။ အဲဒီညီလာခံမွာ သူတို႕ကို ႏိုင္ငံသားေပးဖို႔ ေတာင္းဆုိလာမယ့္ အေျခအေနရွိတယ္။ (#၁၉၅၁၊ အလယ္သံေက်ာ္ညီလာခံကို သတိရပါ။) ႏိုင္ငံတကာမွာ ေလွစီးထြက္ေျပးလို႔ဖမ္းမိတဲ့ ဘဂၤလီေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံကပါလို႔ စြပ္စြဲတဲ့အသံေတြ ဆူညံေနတယ္။
ေဒသခံ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ဘာကိုသတိထားရမလဲ။ ဘာေၾကာင့္အေရးႀကီးတာလဲ ဆက္စပ္စဥ္းစားဖို႔၊ သိေအာင္ႀကိဳးစားဖို႔တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ ႐ိုင္းတယ္လို႔မထင္ပါနဲ႔။ ‪#‎မူးမူး႐ူး႐ူး‬၊ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနၾကရင္ေတာ့ ခံသြားရပါမယ္။ သူတို႔ေတြရဲ့ အဓိကလႈပ္ရွားမႈဟာ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာေဒသမွာပဲ အေျခတည္ဖို႔ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားေနပါတယ္။
ဒိေဆာင္းပါးအတြက္ မျဖစ္မေန သတိရေအာက္ေမ့ၿပီး ေက်းဇူးတင္ရမွာကေတာ့ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ အခင္ႀကီးဦးစံေရႊေမာင္ကိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြကို သူ႔ဆီက ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ရတာပါ။