အဲ့ဒါလား လြတ္လပ္ေရးနဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ။(Refer also U Ko Ni's speech in Singapore)

သာမန္လူထုႀကီးရဲ့ အျမင္နဲ့ အသိစိတ္မွာ ၁၉၄၈ခု ဇန္နဝါရီလ (၄) ရက္ေန့ ဟာ ဗမာနိင္ငံရဲ့ လြတ္လပ္ေရးေန့ လုိ.။ တကယ္တန္း အဲ့ဒီလြတ္လပ္ေရးဟာ ဘယ္လုိ လြတ္လပ္ေရးမ်ိဳးလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ လြတ္လပ္ခဲ့လဲ။ ဘယ္သူေတြလြတ္လပ္ခဲ့တာလဲ ဆုိတာကုိ ဆန္းစစ္ႀကည့္ႀကပါစို.။

   အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ့အစိုးရက လြတ္လပ္ေရးမေပးခင္၊ ဘယ္သူ.ကုိ ရုပ္ေသးအျဖစ္ထားျပီး ႀကိဳးဆဲြကခုိင္းရမလဲ ဆုိတာေလ.လာျပီး စီစဥ္ထားျပီးျပီ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ့ သူ့ဝန္ႀကီးအဖဲြ့က အဓိကေခါင္းေဆာင္ေတြ အသက္ထင္ရွားရိွေနရင္ သူတုိ့လုိခ်င္သလုိ ဗမာနိင္ငံကုိ ပံုေဖာ္လို့ မရနိဳင္တာ ေသခ်ာသိထားတယ္။ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းသားဘဝထဲက သူတုိ့ရဲ့ လူျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းကုိ အသုံးခ်ခဲ့တယ္။ အေနာက္တုိင္းစာေရးဆရာေတြေရးတဲ့ မွတ္တမ္းေတြမွာ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းဟာ  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကုိ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈႀကီးကုိ စတင္ႀကံစီခဲ့သူ (Mastermind who plotted the assassination) လုိ.ေရးသားခဲ့တယ္။ ေအာက္က လင့္(ခ္)ကုိ ႏွိပ္ျပီးဖတ္ပါ။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ့အစိုးရ၊ဦးေက်ာ္ျငိမ္း နဲ့ ေပါင္းပါေတြဟာ သူတုိ့ အႀကံကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာမွာ ဦးေစာကုိ လည္း ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ျပီး၊ ဓားစာခံလုပ္ခဲ့ႀကတာပါ။

Please refer below a book   "Burma: Curse of Independence By Shelby Tucker (2001)"

Burma: Curse of Independence

 The followings are some notes from the book.

P/136

May-June 1947.

   First sign of trouble. Split in AFPFL. National Socialist section and Communists begin openly criticize U Aung San and his new policies of rehabilitation and civil postings. A period of general unrest and uncertainty. U Aung San begins losing his hold on the ‘mass’. Defiance strikes threaten to start and widespread non-cooperation with his policies, financial retrenchment and new administration schemes and projects. National Socialists under leadership of U Kyaw Nyein begin big scale ‘dacoity’ attacks in Delta areas under cover of Communist rebellion in Central Burma area. U Aung San strongly condemns ‘dacoity’, a political weapon of his own creation now being used by his new opponents---the National Socialists.

    AFPFL [and] PVO compete in political ‘dacoity’ for party funds and arms. Bribery, corruption and jobbery rife. U Aung San’s city Hall speech in mass rally strongly condemns corruption and removes U Ba Pe from Cabinet in connection with widely known Excise bribe scandal reported to involve U Ba Pe, U Tin Tut and Kyaw Nyein.

    The latter two in UK. U Aung San expresses his disgust and strong determination to dismiss Kyaw Nyein from office on his return. Socialist followers in AFPFL resent this and determine to save their leader, Kyaw Nyein. Hence public widely believe [Kyaw Nyein] commenced plot of assassination. U Saw made scapegoat. True or otherwise, this is widely believed by public and some claim to have material evidence to support their views.[14]

[14]. J.W. Baldwin, memorandum, ‘Latest Development- Political Situation in Burma to 6^th November 1947’, attached to note, Lord Pethick-Lawrence to Sir Gilbert Laithwaite, 19 December 1947 (BL OIOC; M/4/2736), altered by minor orthographical corrections. 

P/145  Burma: Curse of Independence

Would be a crime, were it done by the defence. Ba Nyunt, Thu Kha, Khin Maung Yin and Maung Ni were all spared. After examining the evidence, Saw’s defence counsel, Derek Curtis-Bennet, KC, declared unequivocally that it was ‘cooked’[42] and it is perhaps relevant that Saw protested his innocence even as he went to the gallows. One has to bear in mind that neither the British nor the League wanted a distruption in completing the transition to independence, and, after the handing over of power to the interim government, its home member, Kyaw Nyein, was in charge of the police[43] and the courts. Saw knew this and urged the governor to ‘approach His Majesty’s Government to send out Special Police Officers to this Country for the purpose of investigating into the Case’.

P/146 Burma : The Curse of Independence

After Saw was hanged, we find the new British ambassador to a now independent Burma writing to one M.E. Dening in the Foreign office about someone of importance in the League or the police, ‘[He has undoubtedly taken the major part in bringing Saw to the gallows, and that too by methods not entirely in accord with Queensbury rules.’[47] Although the Foreign Office has censored the name of this party, an index in its files suggests he may have been Tun Hla Oung,[48] the CID chief who had been in overall charge of the investigation, and Tun Hla Oung’s record of service with SOE reflects a disquieting question concerning his ‘trustworthiness’.[49] In January 1947, he was modest district superintendent of police with a past record of hostility to the League, and, on 28 March 1947, after the Attlee-Aung San Agreement, he tendered his application for early retirement—only to withdraw it soon afterwards when Kyaw Nyein offered him the plum job of deputy inspector general of police.[50] { Shelby Tucker (2001:p146) Burma: Curse of Independence}

    ဦးေစာက သူ မက်ဴးလြန္ခဲ့ေႀကာင္း၊ တရားမွ်တတဲ့ ခုံရုံးဖဲြ. ေပးဖုိ. ေတာင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ့ေရွ့ေန(KC=King’s Council) ကလည္း အမႈတည္ေဆာက္ထားျခင္းမွာ၊ ရုိးသားမႈမရိွ ဖန္တီးထားျခင္းျဖစ္တယ္လုိ. ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဒါကတက႑။

         ေနာက္ေကာသူဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲ။ ၁၉၄၇(အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက်ဆုံးျပီး)က ေန ၁၉၆၁ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီမတက္မီထိ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းဟာ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဌာနကုိကုိင္ခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးမရမီထဲက သခင္စုိးနဲ့ ကြန္ျမဴနစ္အဖြဲ့ေတြ ေျမေပၚမွာ တရားဝင္ဥပေဒေဘာင္ထဲမွာေနလုိ. မရေအာင္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ့အစိုးရနဲ့ ေပါင္းျပီး သူလုပ္ခဲ့တယ္။ အေထာက္ထားေတြရိွပါတယ္။ ရိွေသးတယ္။ သူတုိပုိင္  တပ္ဖဲြ. တခ်ိဳ.ကုိ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ(Irrawaddy Delta) မွာ သတ္ျဖတ္မႈေတြလုပ္ေစခဲ့တယ္။ 
သူရဲဘာေႀကာင္ပီး မုိက္မဲတဲ. အဲ့ဒီလုပ္ရပ္ေႀကာင့္ ကရင္နဲ. ဗမာ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ႀကာ ေသြးကဲြခဲ့ရတယ္။ သူအာဏာရဖုိ. လုပ္ခဲ့တာပဲ။ဆက္ဖတ္ပါ သူဘယ္လုိအာဏာေတြျပခဲ့ အာဏာရူးခဲ့သလဲဆုိတာ။ဖုံတက္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ပုဒ္မ -၅ ကုိ ထုတ္သုံးတာ၊ ဆန္ဒျပအႀကမ္းဖက္တဲ့ေနရာမွာ ဦေဆာင္သူ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေတြကုိ လူအုပ္ထဲမွာ ရွာျပီး ေသခ်ာပစ္လုိ့ အမိန္.ေပးတာ ဦးေက်ာ္ျငိမ္း။ သိန္းေဖျမင့္ေရးတဲ. “ေက်ာ္ျငိမ္း” စာအုပ္ထဲမွာ (စာ  )။ဦးေက်ာ္ျငိမ္း ျပည္ထဲေရး ကုိင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ ရဲစခန္း တခ်ိဳ. ဟာ ေရႀကည္အုိင္ေလာက္ဆုိးတဲ့ ကင္ေပတုိင္လုိ ႏွိပ္စက္ခန္းေတြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စာေရးသူ ခေလးဘဝကမ်က္ျမင္ေတြ. ခဲ့တာပါ။ အေထာက္အထား မရွိဘဲ ကြန္ျမဴနစ္နဲ. ဆက္သြယ္သူ ကြန္ျမဴနစ္ သတင္းေပး ဆုိျပီး ရက္စက္ႀကမ္းႀကဳတ္ လူမဆန္စြာ ႏွိပ္စက္ခဲ့ႀကတယ္။ သာမန္လူထုက ဘာမွ မလုပ္နိဳင္ ခဲ့ႀကပါ။ တကယ္ေတာ့ ဦးေက်ာ္ျငိမ္း အာဏာရွင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
 ဒါ လြတ္လပ္ေရးလား၊ ဒါဒီမုိကေရစီလား?။

သိန္းေဖျမင့္ေရးတဲ့ “ေက်ာ္ျငိမ္း” စာအုပ္စာမ်က္ႏွာ ၁၁၀၊ စာေႀကာင္း ၃ မွာ ေက်ာ္ျငိမ္းရဲ့ စိတ္သဘာဝကုိ သိန္းေဖျမင့္ေရးခဲ့တာ က ဒီလုိပါ။

“ သူသည္ အျပစ္မဲ့ေသာ လူတရာဖမ္းခ်င္ ဖမ္းရပါေစ၊ အျပစ္ရွိေသာ သန္းထြန္း ကြန္ျမဴနစ္ တေယာက္ မလြတ္ေစႏွင့္ ဟူေသာေဆာင္ပုဒ္ကုိ ေဆာင္လာ ၏။”

ဤအယူဝါဒသည္ ဒီမုိကေရစီ ႏွင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္.က်င္ျပီး ဒီမုိကေရစီ အႏွစ္သာရကုိ ဖ်က္ဆီးသည့္ အဏာရွင္ဝါဒ သာျဖစ္ပါသည္။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ၊ ပါလီမန္ အစုိးရ ကုိ ဒီမုိကေရစီ အစိုးရဟု မေခၚနိဳင္ တာ နဲ. အဲ့ဒီေခတ္ ကုိ ေရႊ  ေခတ္ဟု မေခၚနိဳင္ ေႀကာင္း ေပၚလြင္ ေနပါျပီ။ ေနာက္ တခ်က္က ကြန္ျမဳနစ္ေတြကုိ မလုိလားစြာ ေျခမႈန္းလုိ သူမ်ား က လိပ္ကန္ တုိ.ျဖစ္ပါတယ္။

 
 အက်ိဳးဆက္ တခ်ိဳ. ကေတာ့၊ သခင္ႀကည္ရွိန္ က ရာဇဝတ္အုပ္ေတြရဲ့ ဇနီးမယားေတြကုိေရြးျပီး မဒိန္းက်င့္ခဲ့တာပါပဲ။တကယ္ေတာ့ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းဟာ နယ္ခ်ဲ့လက္ကုိင္တုတ္ အာဏာရွင္စင္စစ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

သိန္းေဖျမင့္ ေရးထားပါတယ္၊။ သူနဲ့ ေက်ာ္ျငိမ္းဟာ ေက်ာင္းသားဘဝက  “နိဳင္ငံေရးမီးတုတ္ ကေလးေတြ” တဲ့။ ေနာင္ေသာအခါ သိန္းေဖျမင္နဲ့ ေက်ာ္ျငိမ္းဟာ   “နိဳင္ငံေရးမီးတုတ္ ကေလးေတြ” က “နိဳင္ငံေရးမီးတုတ္ႀကီး” ေတြျဖစ္လာပါတယ္။ သူတုိ. ရိႈ.လို.ေလာင္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီး ကေန.တုိင္ ေလာင္ျမိဳက္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။သိန္းေဖျမင့္ ကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္အသီးသီး၊ ပါတီအေထြေထြႀကားမွာ အထင္မွား အျမင္မွားေအာင္ ေခတ္စကားနဲ. ဆုိရင္ အတုိ.အေထာင္လုပ္ခဲ့သူျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူ.လုပ္ရပ္ေတြေထာက္ျပီး ဒီလုိေကာက္ခ်က္ခ်တာပါ။ ဗုိလ္ရဲထြတ္ မ်က္ရည္ဝဲလွ်က္ေတာခုိ သြားရတာ၊  ဗုိလ္ေဇယ်ႀကီးတုိ. ေတာခုိသြားရတာ မွာ ဦးသိန္းေဖျမင့္ နဲ့ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းတုိ့ တာဝန္မကင္းတဲ့ အေႀကာင္း သူ့ (သိန္းေဖျမင့္) စာေတြထဲမွာ သက္ေသရွိပါတယ္။
 

ဒါ လြတ္လပ္ေရးလား၊ ဒါဒီမုိကေရစီလား?။ 

ဦးေက်ာ္ျငိမ္း ဘာေတြလုပ္ခဲ့ေသးသလဲ ဆိုတာ၊ ဒီေဆာင္းပါးမွာလည္း အေထာက္အထားရွိပါတယ္။ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကုိ ေအာက္မွာဖတ္ျပီး၊ အျပည့္အစံု- link ကို Click လုပ္ျပီးဖတ္ပါ။

အစြယ္လိုသူမ်ား (ဒုတိယပိုင္း) 

၁၂)

၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၀) ရက္။

ေလာင္း၀စၥလမ္း၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ ဌာနခ်ဳပ္။ 

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအား (ဖ ဆ ပ လ)အတြင္းမွ ထုတ္ပယ္ ပစ္လုိက္ၿပီးသည့္ေနာက္ (ဖ ဆ ပ လ) တြင္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ဆုိရွယ္လစ္ ပါတီတုိ႔သာလွ်င္ အင္အားႀကီးမားစြာႏွင့္ က်န္ရိွခဲ့ေတာ့သည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီး အတြင္း၌ အဖြဲ႔အစည္း အလံမ်ားအား တိုးေ၀ွ႔၍ စုိက္ထူေနၾကသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အတြင္း စစ္ေရးအရ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ ရွိပါလ်က္ႏွင့္ ဆုိရွယ္လစ္ပါတီက လယ္သမား ရွပ္နီတပ္အား စင္ၿပိဳင္ေထာင္၏။ ျပည္ထဲေရးဌာနသည္ ဆုိရွယ္လစ္ ပါတီ၀င္မ်ားအား ေသနတ္လိုင္စင္ ထုတ္ေပးသည္။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားကိုမူ မထုတ္ေပး။ ထိုစဥ္က ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးက ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ျဖစ္သည္။ သူက ဆုိရွယ္လစ္ပါတီမွ ေခါင္းေဆာင္။ ဤျပႆနာမ်ဳိးက ခရိုင္တုိင္း၌ ျဖစ္ေပၚ၍ေန၏။ ျပႆနာက ႀကီး၍သာ လာသည္။ မေပါက္ကြဲၾကမွီ ေစ့စပ္ ေျဖရွင္းေပးရန္ လိုေပမည္။ သခင္ႏုက ေမၿမိဳ့တြင္ ေရာက္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ေၾကးနန္းရိုက္၍ ရန္ကုန္သို႔ အျမန္ျပန္လာရန္ ေခၚလိုက္သည္။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီတုိ႔ ညီၫႊတ္ေရးအတြက္ (ဖ ဆ ပ လ)က ေစ့စပ္ေရး ျပဳလုပ္ေပးသည္။

ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ ဌာနခ်ဳပ္၀င္းတ၀ိုက္ လူမ်ား တျဖည္းျဖည္း စံုလာၾကၿပီ။ ေယာလံုခ်ည္အကြက္ ရင္ဖံုးအက်ႌႏွင့္ ဆရာဦးဘခ်ဳိသည္ ၫႈိးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား လွမ္း၍ ၾကည့္ေနသည္။ ဆရာခ်ဳိမွာ တုိင္းျပည္အတြက္ စုိးရိမ္စိတ္ ၀င္ေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ထုိင္ေနရင္း သခင္ႏုႏွင့္ ရယ္ေမာ၍ စကားေျပာေန၏။ တခါ တခါ ဆရာဦးဘခ်ဳိကို လွမ္း၍ စကားေျပာသည္။ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီမွ ခရိုင္ တာ၀န္ခံမ်ားလည္း စံုၿပီ။ ျပည္္သူ႔ရဲေဘာ္မွ ခရိုင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း စံုၾကၿပီ။ သခင္ႏုကစ၍ ေစ့စပ္ေရးစကား ေျပာသည္။

ဦးေက်ာ္ျငိမ္း ဘယ္လိုလူးစား ဆိုတာ သိေလာက္ပါျပီ။

ဒဂုန္တာရာ ၏ “သခင္သန္းထြန္း - အနီကို ေလ့လာၾကည့္ရႈခ်က္” မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ ကုိလည္းေလ့လာပါဦးစို့။ 
 

ယခုေခတ္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ေလ့လာသူတိုင္း သခင္သန္းစိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ ျပဳစု စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ေသာ အသီးအပြင့္ႏွင့္ မကင္းႏိုင္ၾက။ သူတို႔၏ ကြန္ျမဴနစ္စာေပမ်ားကို ဖတ္ၿပီး လူမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ကို သိလာၾက၏။ သူတို႔ စကားလံုးေတြကိုပင္ သင္အံၿပီး၊ ေဖါက္ျပန္ေရး၊ ကလပ္စည္း၊ လူမႈဆက္ဆံေရး စသည္ျဖင့္ ေႂကြးေၾကာ္ေနၾက၏။

ခက္သည္မွာ အတုအေယာင္မ်ားက ႏိုင္ႏိုင္ေနတတ္၏။ အတုအေယာင္တို႔က လႊမ္းမိုးတြင္က်ယ္သျဖင့္၊ လက္ဦးစြန္႔၍ တည္ထြင္သူ အစစ္တို႔မွာ ဖံုးကြယ္ျခင္း ခံေနရတတ္၏။ လူထုမွာ အတုအေယာင္မ်ားက ကာထားသျဖင့္ အစစ္ကို မျမင္ၾကရေပ။

သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔က စြန္႔ကာ စလိုက္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္လမ္းစဥ္ စာတမ္းမ်ားကို ဘတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚ ေရာက္လာၾက၏။ အာဏာေတြ ရလာၾက၏။

ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံေရး စာေပတြင္ ေဝါဟာရကို ႂကြယ္ဝေစေသာ သခင္စိုးကား ေထာင္နံရံထဲတြင္ တိမ္ျမဳပ္ေန၏။ လူအမ်ား ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ေကာက္ျပေသာ သခင္သန္းထြန္းကား ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ား အၾကားတြင္ ေရာက္ေနရေလၿပီ။

ယခု ျပည္တြင္းစစ္၊ ျပႆနာကိုကား ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘာမွ် ထင္ျမင္ခ်က္ မေပးလိုေသး။ ဘာဘဲ ေျပာၾက ေအာ္ၾက၊ ေနာက္ဆံုး သည္လူေတြဟာ အတူတူ လူခ်ည္းပါဘဲ။

ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ရာကား၊ ေတာ္သူေတြ ေနရာေကာင္းတြင္ ေရာက္ေစခ်င္သည္။ လက္တြဲ၍ ေတာ္လွန္ေရးကို လုပ္လာသူေတြ၊ ယခုလည္း လက္တြဲကာ အုတ္သစ္ကေလးမ်ားကို သယ္ေစခ်င္ေန၏။ ေနာက္ၿပီး လူအမ်ားဆႏၵအရ လုပ္ေစခ်င္၏။ မလိုတာကို အတင္းၾကပ္ ေပးတာလည္း မႀကိဳက္၊ ဒီမိုကေရစီ စင္ျမင့္တြင္ လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးသည္ ပ်ံဝဲေနေစခ်င္၏။

တကယ့္ အျမဳေတမ်ား ပါဝင္ေသာ အမ်ိဳးသားတပ္ေပါင္းခ်ဳပ္ ျပည္သူ႔အစိုးရကို လိုခ်င္၏။ ။

ဒဂုန္တာရာ။
၁၉၄၈ ဇြန္လ။
{ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး စာေပျဖန္ခ်ိေရးမွ ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝတဲ့ 'ဒဂုန္တာရာ- ရုပ္ပံုလႊာ'၊ ၁၉၅၅ခုနွစ္၊ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}{တို့ဗမာ အစည္းအရုံး ဝက္ဘ္ဆိုက္ မွ}

ဒဂုန္တာရာက ပညာရွိဆန္စြာ ေရးခဲ့၏။ 
ထိုစဥ္က အစိုးရအဖဲြ့တြင္ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ျခယ္လွယ္ေနသူမ်ားကား   ဦးေက်ာ္ျငိမ္း အုပ္စု ျဖစ္ျပီး၊ လြတ္လပ္ေရးက်ိဳးပမ္းမႈ ႏွင့္ ဝါဒေရး၊နိဳင္ငံေရး မ်ားကို အစဥ္တစိုက္ ကိုယ္ရည္ေသြးကာ “ငါႏွင့္ငါသာ ႏႈင္းစရာ”  ဆိုတဲ့ အခ်ိဳးနဲ့ ေရးခဲ့သူမွာ သိန္းေဖျမင့္ ျဖစ္၏။ သိန္းေဖျမင့္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းထက္ သူကသာသည္ဟုေရးဝင့္သူျဖစ္၏။ သူေရးတဲ့ “ေက်ာ္ျငိမ္း” စာအုပ္ကိုဖတ္ပါ။ ဒါေႀကာင့္ ရန္ကုန္ဘေဆြ က “မင္းလိုလူစား အမ်ားႀကီးေဟ့” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကိုေရးခဲ့ သည္ ဟုထင္ပါသည္။

 

 

စာေရးသူ အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝက ဖတ္ခဲ့မွတ္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာ တပုိင္းတစကုိ သတိရမိပါတယ္။ စာရႈသူမ်ားလည္း ဒီကဗ်ာကုိ သိျပီးျဖစ္မွာပါ။

လူဆုိသည္ကား။

လူ၌ သာ၊

ပညာႀကီးမား၊ ဘဲြ့အမ်ားႏွင့္၊

တတ္ထားသိပ္ပ၊ ပါေမာကၡဟု၊

ကမၻာ့တခြင္၊ စာရင္းဝင္လည္း။

လူသည္လွ်င္၊

ေန့စဥ္ဆုံးျဖတ္၊ ဓမၼသတ္ႏွင့္၊

က်င့္ျမတ္ေလွ်ာ္ညီ၊ ျပဳတတ္သည္ဟု၊

စြမ္းအင္ျပည့္စုံ၊ ဆုိပါတုံလည္း၊

လူစိတ္ေျပာက္၍၊ေဖာက္ျပန္ေသာခါ၊

ေႀကာက္စရာပင္၊ စိတ္မွာမယုံနဳိင္ေအာင္ ရွိတကား။

                                ထီလာစစ္သူ

အဲ့ဒါေႀကာင့္ ဖဆပလ ပါလီမန္ ေခတ္သည္ လူထုအတြက္ေတာ့ေရြွေခတ္လုိ့ မေခၚနိဳင္ပါေပ။ဦးကုိနီ စကၤာပူမွာ ေဟာေျပာတာကုိညြွန္းပါသည္။

{စကားခ်ပ္။ ဒီအေႀကာင္းမ်ားကုိမေရးေတာ့ဘူးလုိ. ေနခဲ့တာ။ ဦးကုိနီေျပာတာေတြနားေထာင္ျပီး ေရးသင့္တယ္ ေရးမွပါဆုိျပီး ေရးျဖစ္ ပါတယ္။}