ျမန္မာအစ တေကာင္းက။

ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ႀကြင္းမ်ား တူးေဖာ္ေတြ.ရွိျခင္းအေပၚ အေျခခံ၍  ေရွးႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာကပင္

ယေန့ ဗမာနိဳင္ငံဟုေခၚေသာ ေဒသႀကီး ၌ လူသားတုိ့ ေနထုိင္လွ်က္ ရွိႀကျပီ ဆုိတာကုိ အျငင္းပြား ဖြယ္ မရွိပါ။ ဤသည္မွာ သမိုင္း မတင္မီ အခ်ိန္ကျဖစ္ခဲ့ ၏။သမိုင္းတင္ခဲ့သည့္ ေရွးေခတ္ဦး မွ ယေန့ ထိ ကုိ ေလ့လာရပါမည္။   သုိ့ရာတြင္ “ျမန္မာအစ တေကာင္းက။” အဆုိ ႏွင့္ သာကီဝင္မင္း   “အဘိရာဇာ”  က တေကာင္း ေခၚ သိဂၤါရ ရတၱ ေခၚ သံကစၥ (Sankissa) ျမိဳ့ တည္ခဲ့သည္ ဆုိ ၏။

ယေန့ ဗမာနိဳင္ငံ အပါအဝင္ အေရွ.ေတာင္အာရွ၊ မေလးကၽႊန္းဆြယ္ နဲ့ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနား ကုိ “Brahmadesa” = ျဗဟၼာေဒသ ဟုေခၚခဲ့ႀကပါသည္။ အႏၵိယ စာေပက်မ္းဂံမ်ားျဖစ္တဲ့ မဟာဗာရတၱ (Mahabahrata) ႏွင့္ ပူရာဏ (Purana) တို့ကုိလည္း ေလ့လာ ၍ မွီျငမ္း ကုိးကား ရေပမည္။ေအာက္ဗမျပည္ကို Ramannadesa ၊ျမိဳ့ေတာ္ကို Suvarnabuhmi သုဝဏၰဘူမိ ဟုလည္းေကာင္း၊ အထက္ဗမာျပည္ကုိ ျမန္မာေဒသ(Marammadesa) ၊ျမိဳ့ေတာ္ကို ပူဂါးမား=ပုဂံ (Pugama) ဟုလည္းေကာင္း ေခၚခဲ့ ႀကပါသည္။တနိုင္ငံလုံးကုိမူ “Brahmadesa” = ျဗဟၼာေဒသ ဟုေခၚတြင္ခဲ့ ၏။ “Brahmadesa” = ျဗဟၼာေဒသ ထဲတြင္ Kamboja=Camboja= ကေမၻာဇ လည္းပါ ၏။ ယခု ထိုင္းနိုင္ငံ တစိတ္တပိုင္းမွာ Ramannadesa ထဲမွာျဖစ္ျပီး၊ တစိတ္တပိုင္းမွာ Kamboja=Camboja= ကေမၻာဇ ထဲတြင္ ရိွခဲ့ျပီး အယုဒယ မွာ ျမိဳ့ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ ၏။ ဗမာျပည္တြင္ ပုဂံျမိဳ့ ႏွစ္ျမိဳ့ (ႏွစ္ေနရာမွာ) ရွိခဲ့ပါသည္။ ေညာင္ဦးအနီး အမ်ားသိႀကေသာ ပုဂံ ႏွင့္ အညာပုဂံတို့ျဖစ္ႀက ၏။ အညာပုဂံ မွာ တေကာင္း တဝုိက္တြင္ရွိ ၏။ ယခုေနာက္ဆံုး ေရွးေဟာင္းသုေတသန ေတြ့ရိွခ်က္မ်ား အရ အထက္ပါ အဆို မွန္ကန္ေႀကာင္း အနီးစပ္ဆံုး သိခဲ့ႀကေပသည္။

ဤေနရာတြင္ ကနဦး ေဆြးေႏြးရမည္မွာ အသံဖလွယ္မႈမ်ားပင္ျဖစ္ ၏။ ဗမာစာေပတြင္ အႏၵိယဘာသာစကားႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ မာဂဓ(Mahgada)၊ သင္သက္ကရိုက္ (SanaKrit)၊ ျပာကရစ္(Prakarit)၊ ပါလိ (Pali) စသည္တို့မွ ေဝါဟာရမ်ားကုိ အသံဖလွယ္ ခ့ဲပါသည္။

ဥပမာဆုိရရင္

Sasana= သာသန

Suvarnabuhmi= သုဝဏၰဘုမၼိ =  သုဝဏၰဘူမိ

Jaya= ေဇယ်

Saka(Chakma)=Sak= သက္ (လူမ်ိဳး)

Sakyan=သာကီဝင္ (ဘုရင္မ်ားႏွင့္ ေဂါတမ ၏ မ်ိဳးရုိး)

Ja=ဇ.

 Janapad= ဇနပုဒ္

June=ဇြန္

July=ဇူလိုင္

Kamboja=Camboja =ကမ္ေဘာဇ=သွ်မ္း

ဤေနရာတြင္ kambo and ja ကုိခဲြျခမ္းေလ့လာရန္လို ၏။ kambo သည္ ဘရာမဲန္တဦး ၏နာမည္ဟုတမ်ိဳး၊  kambo ေဒသ ဟုတမ်ိဳး ကဲြ ၏။ kambo ေဒသ ဆုိကား ပုိျပီး ယုတိၱ တန္သည္။

ထုိ့ေႀကာင့္ Kamboja=Camboja မွာ ကမ္ဘုဇာတိ (သို့) ကမ္ဘုနယ္သား၊ကမ္ဘုသား ဟု အနက္ထြက္ ၏။

ထုိနည္းတူစြာ Ruhongja=Merohongja= မရ့ုိေဟာင္းသား= ျမိဳ့ေဟာင္းသား ဟု အဓိပ္ပါယ္ရပါသည္။

 ဤ သည္ကုိ ဗမာမႈ (ျမန္မာမႈ) ျပဳသည္ဟုလည္းေခၚႀက ၏။   ေနာက္ရွိေသးသည့္ အသံဖလွယ္မႈမ်ားကုိ  အလ်ဥ္းသင့္သလုိေဆြးေႏြးပါမည္။

ဘုရင္မ်ားကုိ သာကီဝင္  (Sakyavamsa) မင္းမ်ားဟုေခၚျပီး သာမန္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားကုိမူ Sak= သက္ (လူမ်ိဳး) ဟုေခၚဆုိႀကေပသည္။ ကခ်င္၊ကဒူး၊ ခ်င္း ႏွင့္ ခ်င္း မ်ိဳးႏြယ္စုဝင္မ်ား၊ရူဟြန္ဂ်ာ(Chakma Ruhongja)၊ ဗမာ၊ ႏွင့္  မရမၼာ မ်ားမွာ  ဤ Saka=Sak= သက္ (လူမ်ိဳး) တြင္ပါဝင္ ၏။သို့ေသာ္ ရူဟြန္ဂ်ာဟုမေခၚခဲ့ပဲ  ဗမာမႈျဖင့္ “သက္ “ ဟုေခၚခဲ့လွ်င္ ယေန့ အျငင္းပြားဖြယ္မရိွေပ။Chakma=Sak=သက္ လူမ်ိဳးမ်ား ယေန.တိုင္ စစ္တေကာင္းေတာင္ႀကား (Chittagaung Hill Track) တြင္ ရွိႀကပါသည္။ သူတို. သည္ ဗုဒ္ဓ ဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ႀက၏။
 

ထို့ျပင္ ခမာသည္ Kamboja ပင္ျဖစ္၍  ခမာ၊ ယိုဒယား၊ယြန္း ႏွင့္ သွ်မ္း (Tai မဟုတ္ပါ၊)  တုိ့ ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေသာ မ်ိဳးႏြယ္စုဝင္ တို့မွာ Kamboja= ကေမၻာဇ ႏြယ္ဝင္မ်ား ျဖစ္ ၏။

မြန္-ရမည္ ။  ဤေနရာတြင္  “ရမည္ “ မွာ မြန္စာျဖင့္ေရးထားပါသည္။ ဖတ္ေတာ့ “ရမည္” ကုိ မြန္ အမ်ိဳးသားတို့က  “ရမန္=RAMAN” ဟုဖတ္ပါသည္။ အဲ့ဒါေႀကာင့္ ရမည္းသင္း သည္ မြန္-ရမန္ တိုရဲ့ျမိဳ့ ဆိုတာ သိလာရပါသည္။
စာရႈသူ အ့ံႀသေနျပီလား။ မအ့ံႀသပါနဲ့။

ရမည္းသင္းျမိဳ့ အေရွ.ဘက္မွာ ေရႊျမင္တင္ေတာင္ နဲ့ ဘုရားရိွပါသည္။ အဲ့ဒီ အနီးတဝုိက္ေတာင္ေလးေတြေပၚမွာ မႏူဟာမင္း (Manohari) ေခၚ သူရိယကုမာရ(Suriyakumara) မင္း ရဲ့တူေတာ္နဲ့တူမေတာ္တုိ့တည္ခဲ့ႀကတဲ့ ဘုရားႏွစ္ဆူ ရိွပါသည္။ ဤသတင္း အေႀကာင္းအရာကုိ သီလဝ စာေပမွ ထုတ္ေသာ စာေစာင္ တခုတြင္ ဖတ္ခဲ့ရပါသည္။

ရမည္းသင္းျမိဳ႔ သည္ ကၽႊန္ေတာ္တို ့၏ ေမြးရပ္ဇာတိေျမျဖစ္ပါသည္။ ကုလားမင္းသား စရကားကို ရမည္းသင္းျမိဳ႔  အလယ္တြင္ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။ ရမည္းသင္းျမိဳ႔ ၏ သမိုင္း ရမည္သင္း၊ ရမည္ မွာ မြန္နာမည္ ရာမန္ Raman ကို အေျခခံ သည့္ အေႀကာင္းရင္းကို ရမည္းသင္းျမိဳ႔သား ကၽႊန္ေတာ္တို ့ ပထမဆံုး သုေတသနျပဳ ရွာေဖြေတြ ့ရိွခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္ ျဖစ္ပါ၏။

 ရန္ကုန္ သီလဝစာေပ တြင္ စာေစာင္ ရိွနိဳင္ပါသည္။ သီလဝစာေပ ဦးေက်ာ္သန္းကုိ ေမးျမန္းႀကည့္ပါ။

မြန္ ကုိ တလုိင္းဟုမေခၚပါႏွင့္။ စိတ္ဆိုးပါသည္။ အမွန္က “မြန္” သည္ အႏၵိယအေရွ့ပုိင္းမွ  Munda, RAMAN, Santali တုိ့ႏွင့္ မ်ိဳးႏြယ္ တခုတည္း ျဖစ္ ၏။ ဤမ်ိဳးႏြယ္စုတြင္ ပအို့၊ ပေလာင္ ႏွင့္ ေတာင္သူ လူမ်ိဳး တုိ့လည္းပါေပသည္။  

 ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ မွတ္စုမွာ Palaung race (from Palaung national Society Website) ကျဖစ္ပါသည္။

{(ကၠသွ်ံဂူေမာ္ကြန္း) ပေလာင္တို ့သည္ မြန္တို ့ႏွင့္အတူ ျမန္မာျပည္ ေအာက္ပိုင္းေဒသ၊ သထုံေဒသ၊ ပဲခူး-ေတာင္ငူ ေဒသတို႔တြင္ အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ပေလာင္မ်ိဳးႏြယ္စု တစ္ခုျဖစ္သည့္ (ရူမိုင္း)တို႔ အေျခခ်ခဲ့ေၾကာင္းရမၼ၀တီဟုအမည္တြင္ေၾကာင္း၊သေရေခတၱရာ(ျပည္)ပန္းေတာင္းအရပ္ေဒသသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ လာၾကေၾကာင္း “ရူမိုင္း (ရူမည္း) ေရွးေဟာင္း  ရာဇာ၀င္ တြင္ပါရွိသည္။

က်န္အစုမွာ ေတာင္ငူ- ရမည္သင္းေဒသမွ  ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းသို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္။}

  During the reign of Manohari, who was also known by his princely name of Suriyakumara, the power of the kingdom became very weak. This happened in the 1600th year that had elapsed since the attainment of Parinivana by the Fully Enlightened One.{Taw Sein Ko(1892); pp49}

ေဒါက္တာ နိုင္ပန္းလွ က ဒီလုိ မွတ္တမ္းျပဳထား ၏။

The ethononym of the Mon people in olden days were different from present name Mon, written Man (မန္). In the pre-Angkor Khmer inscriptions, the Mons were called RAMAN (ရမည္), RMMAN AND RAMANYA (ရမည ) IN THE 6^TH-7^TH CENTURIES ad. In 1021 AD, the Javanese named them as RMEN(ရမန္ ) and REMEN . The great Myanmar king Kyansittha referred them as RMEN  (ရမန္) in his Palace Mon inscriptions at Pagan inscribed on huge stomnes in the 11^th century A.D., when Myanmars were known as MIRMA (မရမၼာ). {Dr Nai Pan Hla}

ေနက္္တခ်က္စဥ္းစားရန္မွာ ျမစ္မ်ား ၏ အမည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။

နဂိုရ္မူလ ရွည္လ်ားသည့္ျမစ္မႀကီးကို၊ သာလာဝတီ (သို့) သာယာဝတီ ရယ္လို့  မူရင္း Sanskrit အမည္ ဆာရာ့စ္ဝတီ(Sarasvati ) မွ ဗမာမႈ (ျမန္မာမႈ) ျပဳခဲ့ ျခင္းျဖစ္မည္ဟု စူးစမ္းေတြ့ ရိွရပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ခ်င္းတြင္းျမစ္မွ ျမစ္ဝကၽႊန္းေပၚ ပင္လယ္ဝထိ ကို သာလာဝတီ (သို့) သာယာဝတီ (ေနာင္ေတာ့ ေပၚပုိင္း ကိုသာ ခ်င္းတြင္းဟု ေခၚတြင္ခဲ့ ၏။ အေထာက္အထားမ်ားမွာ (၁) ခ်င္းတြင္းျမစ္ အနီးရွိ မံုရြာျမိဳ့ကုိ “သာလာဝတီျမိဳ့ေတာ္” ဟုေခၚတြင္ျခင္း၊ (၂) ေအာက္ဗမာျပည္တြင္ သာယာဝတီ အမည္ျဖင့္ ျမိဳ့တျမိဳ့ ရိွျခင္း၊ တို့ျဖစ္ေပသည္။  ဤသို့ဆုိလွ်င္ ေမခ ႏွင့္ ေမလိခ ျမစ္ႏွစ္သြယ္ေပါင္း ၍ စီးဆင္းလာျပီး မႏၱေလး  အနီး ျမစ္မႀကီးအတြင္း စီးဝင္သည့္ အပိုင္းကို ဧရာဝတီ ျမစ္ (River Iravati ) ဟု ေခၚခဲ့ဟန္တူ ၏။ စစ္ေတာင္းျမစ္မွာမူ မူလအမည္ႏွင့္ သိပ္မျခား Chittang  မွ  Sittang ျဖစ္လာျခင္းပါ။  IRAVATI, SARASVATI, CHITTANG နာမည္ေတြနဲ့ ျမစ္ေတြ အႏၵိယ အေနာက္ေျမာက္ပုိင္းရွိ ပန္ဂ်ဘ္ (PUNJAB) ျပည္နယ္တြင္ ရွိခဲ့ ၏။ ထိုအခ်ိန္မွာ တေကာင္း နဲ့ ေခတ္ျပိဳင္ တခ်ိန္တည္း ေလာက္မွာပင္ျဖစ္ ၏။ ယခုအခါ IRAVATI သည္ RIVER RAVI အမည္ ျဖင့္ ယေန.တိုင္ ရွိေနေသး၏။  SARASVATI မွာ ေျမငလ်င္ႀကီးလႈပ္ အျပီး ေရစီးေႀကာင္းေျပာင္း သြားရာက ေနာက္ဆုံး ၌ ျမစ္ေကာႀကီးျဖစ္္သြားရ ၏။  ဤအေထာက္အထားမ်ားကိုလည္း အင္တာနက္ (Internet Wabsite) မ်ားတြင္ရွာေဖြေတြ. ရိွနိဳင္ေပသည္။ Iravati River ကို River Parushni ဟုလည္းေခၚခဲ့ဘူး ၏။

 

The major rivers of north-west (Punjab, Sindh, Rajasthan & Gujrat) were: Saraswati, Sindhu (Indus), Shatadru (Sutlej), Vipasa (Beas), Vitasa (Jhelum), Parushni (Ravi) or Iravati, Asikni (Chenab), Yamuna, Drishadwati and Lavanavati. All rivers have changed their courses since Vedic times. Of these, three rivers: Saraswati, Drishadwati and Lavanavati no longer exist.

အထက္ေဖၚျပပါ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ေထာက္ ၍  “ ျမန္မာအစ တေကာင္းက” အဆိုမွန္သည္ဟု ယူဆနိုင္ေပသည္။ သိုျဖစ္၍ ဦးဘေမာ္ (မႏၱေလးတကၠသိုလ္) အေနျဖင့္ ဤအေထာက္အထားမ်ားကုိ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ပါသည္။ သူ့အဆိုကုိ ေအာက္တြင္ ေဖၚျပထားပါသည္။ အက်ယ္ကုိ ေဖာ္ျပပါ လင့္ခ္ တြင္ရႈပါ။

 

  ျမန္မာအစ  

ၿမန္မာႏုိင္ငံ၌ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ျမန္မာ၊ မြန္၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ကရင္တုိ႕ျဖစ္ေပၚလာပံု အေၾကာင္း ကုိ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၆၀ေလာက္ကပင္ အစဥ္တစိုက္ သမိုင္းပညာရွင္ သုေတသီတို႕မ်ားက ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ၎တို႕မွာ ဟာေဗး၊ စေကာ့၊ ေမဆင္၊ မာရွယ္၊ ဟန္တား၊ ဖေရဇာ၊ ဟာနီေဘာခရစ္တီရင္၊ လူး၀စ္၊ ေဖေမာင္တင္၊ ေဟာလ္၊ ေကလစ္၊ ေမာင္ေမာင္၊ ဂၽြန္စတုန္း၊ တရက္လာ၊ လုစ္ အစ ရွိသူတို႕ျဖစ္သည္။ ၎တို႕က တညီတညြတ္တည္းလိုပင္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အိႏၵိယ၊ မြန္ဂုိ၊ တရုတ္ အစရွိသည့္ တုိင္းျပည္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ၀င္ေရာက္လာကာ ေနထိုင္ၾကသည္ဟု အဓိပၸာယ ္ရရွိေသာ “ေရၾကည္ရာ၊ ျမက္ႏုရာ ေရြ႕လ်ားသြားလာ ေနထိုင္သည္ဟူေသာ အယူအဆ” ကိုပထမဆံုး ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ { ဦးဘေမာ္ (မႏၱေလးတကၠသိုလ္) ျမန္မာအစ }
ဤပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ား တင္ျပခဲ့သည့္ အယူအဆသည္ သမုိင္းဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ သက္ေသအေထာက္အထားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေစတီဘုရား၊ ေက်ာက္စာ၊ ေ၀ါဟာရစကား၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားျဖင့္ တင္ျပျခင္း၊ ထုိပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ားသည္ ညညအရင္းရွင္လႊမ္းမိုးခ်ိန္ တင္ျပခ်က္မ်ားျဖစ္ျခင္း၊ ႏုိင္ငံျခားဂ်ာနယ္မ်ား၌ ယင္းပုဂၢဳိလ္တို႕၏ေရးသားတင္ျပခ်က္မ်ားကို တရား၀င္ေရးသား ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ရျခင္း၊ ျမန္မာပညာရွင္တို႕သည္ ယင္းပုဂၢဳိလ္မ်ား၏ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္ မ်ားကို ျပန္လည္ေခ်ပႏုိင္ေသာ ခုိင္လံုသည့္သက္ေသ အေထာက္အထားမ်ား မေတြ႕ေသးျခင္း၊ မ်ားစြာေသာထိုပညာရွင္ မ်ားကလက္ခံလာခဲ့ေသာ အယူအဆတစ္ခုကို ပစ္ပယ္ရဲေသာ သတၱိအားနည္းျခင္း စေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ “ျမန္မာတို႕သည္ တိုင္းတပါးမွ ၀င္ေရာက္လာပါသည္” ၊“ျမန္မာအစ တေကာင္းက” ႏွင့္၊ “ျမန္မာအစ ေက်ာက္ဆည္က” စသည့္ အဆိုျပဳ ခ်က္မ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။{ ဦးဘေမာ္ (မႏၱေလးတကၠသိုလ္) ျမန္မာအစ }

{စကားခ်ပ္။အထက္ပါ သမိုင္းေတြ့ရွိခ်က္မ်ားကို တင္ျပျခင္းမွာ ေႏွာင္းလူမ်ား သိနိဳင္ရန္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကို ေရွ့ရႈ ၍ ျမန္မာနိဳင္ငံ အတြင္း ေနထိုင္ႀကေသာတိုင္းရင္းသားမ်ားမွာ ေသြးခ်င္းမ်ား ျဖစ္သည္ကို လည္ေကာင္း အေထာက္အထားမ်ား ရွာေဖြ ေဖာ္ျပျခင္း သာျဖစ္ပါ သည္။ }