Monday, March 31, 2014

ျမိဳ (မရို)=Mro ၊ မရူ=Mru ၊ မူေရာင္= Murong ၊ မရမ္=Maram၊ မရမၼ ာ=Marmas

                                              အခန္း (၂)
 
ျမိဳ (မရို)=Mro ၊ မရူ=Mru ၊ မူေရာင္= Murong ၊ မရမ္=Maram၊ မရမၼ ာ=Marmas (၂)
ေရွးေခတ္ သမိုင္းေႀကာင္းက ဘဂၤလာေဒသ (Bengladesa) ႏွင့္ ျဗမၼာေဒသ (Brahmadesa) တို့ ကို ခဏေမ့ထားျပီး ၊ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ လို့ နိဳင္ငံ ငယ္ေလး တနိဳင္ငံ အျဖစ္ ေပၚလာ တဲ့ ၁၉၇၁ ကေန စျပီး ဗမာျပည္ ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ စဥ္းစား ပါ။ သယံဇာတလည္း ေျပာေလာက္ေအာင္ မရွိပါ။ မထြက္ပါ။ ဗမာျပည္ ႏွင့္စာလွ်င္ မရွိသေလာက္ လို့ဆို ရပါမည္။ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ သည္ သဘာဝ ေဘးဒါဏ္ကိုလည္း ဗမာျပည္ ထက္ ပိုခံရပါသည္။ နိုင္ငံတည္ေထာင္စ ဗမာျပည္ ထက္ ဆင္းရဲသူ လူဦးေရမွာ ပိုပါသည္။  
ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ လူဦးေရသည္ ၁၅၅ သန္း နီးပါး(၂၀၁၂ စစ္တမ္း ဝီကီပီးဒီဒယာဒ အရ) ရွိတဲ့ အတြက္၊ ဗမာျပည္ လူဦးေရ ရဲ့ ႏွစ္ဆေက်ာ္ ရွိပါသည္။ ဆိုင္ဖီ (Saifee) က “ဗမာဇာတိ၊ ဗမာ့ေသြးခ်င္း မရူလူမ်ိဳး မ်ား” ေနထိုင္ရာ ၊ ဘဏၭာဘန္ ျမိဳ့နယ္ (Bandarban) ကို အဓိက ထားျပီး ၊ သုေတသနျပဳ ထားပါသည္။
ဘဂၤလာေဒ့ရ္ွမွာ ဘန္ဂါလီ ေတြက မရူလူမ်ိဳး ေတြ ၊ ဗမာ ရခိုင္ေတြ ၊ သူတို့ ယံုႀကည္ရာ ဘာသာ သာသနာ ကို ကိုးကြယ္ ေပးထားပံု ကို ေတြ့ နိဳင္ပါ သည္။ စာရႈသူ ႀကည့္ရႈ ၍  ေဝဖန္နိဳင္ပါသည္။ ကေန့ ဘဂၤလာေဒ့ရ္ွ က ဗမာထက္ ပိုတိုးတက္ျပီး  ဂ်ီဒီပီ (GDP) ဗမာျပည္ ျမန္မာနိဳင္ငံထက္ ပိုပါသည္။ 



“{ေ႐ွးလူႀကီးမ်ား ဆံုးမခဲ့သည္ႏွင့္အညီ ေနာင္ေတာ္တုိ႔သည္ မည္မွ် လုိက္နာက်င့္သံုးခဲ့ပါသနည္း။ ႏုိင္ငံျခား ဘာသာ စကား မဆုိထားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ တုိင္းရင္းသားစကားျဖစ္ေသာ ႐ွမ္းစကား၊ ကရင္စကား၊ ကခ်င္ စကား၊ ခ်င္းစကား၊ မြန္စကား စသည္တုိ႔ကုိပင္ နီးစပ္လွ်င္ တစ္လံုးစ ႏွစ္လံုးစမွအပ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ႏွင့္ စနစ္တက်သင္ယူသူ နည္းပါးလွပါသည္။ (ေမာင္ေသာ္က)}”


အင္တာနက္မွာ ေတြ့နိဳင္ပါ သည္။ 







                                              အခန္း (၁)
ျမိဳ (မရို)=Mro ၊ မရူ=Mru ၊ မူေရာင္= Murong ၊ မရမ္=Maram၊ မရမၼ ာ=Marmas (၁)

အထက္ေဖာ္ျပပါ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ားမွာ ျမန္မာနိဳင္ငံ ခ်င္းျပည္နယ္၊ကခ်င္ျပည္နယ္
ရခိုင္ျပည္နယ္ (တိုင္းေဒသ)၊ အႏၵိယနိဳင္ငံ မနိပူရ (Manipur)၊ အာသံ(assam)၊ ထရီပူရ (Taripura) ျပည္နယ္ ႏွင့္ ဘဂၤလာ ေဒ့ရွ္ နိဳင္ငံ စစ္တေကာင္း ေတာင္ႀကား (Chittagong Hill Tracks= CHT) ေဒသမ်ား အတြင္း ယေန့တိုင္ ေနထိုင္ လွ်က္ ရွိႀက ပါသည္။ ဤလူမ်ိဳး မ်ားထဲမွ ျမိဳ ၊ မရူ စသည္ တို့ကို ျမန္မာနိဳင္ငံ ၏ ၁၃၅ မ်ိဳးေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ား စာရင္း ထဲမွာ ပါဝင္ ေႀကာင္း မွတ္သားရပါသည္။ မရူ=Mru တို့ မွာ ျမိဳ (မရို)=Mro ႏွင့္ မူေရာင္= Murong ဟုလည္း ေခၚတြင္၏။ ခ်တ္ကမာ (Chakmas ) ႏွင့္ မရမၼ ာ=Marmas (ျမန္မာတို့) က သူတို့ကို လင္ဂ္တာ(Lengta), ကူကီ(Kuki ) သို့မဟုတ္ လင္ေ၈်း ( Langye) သို့မဟုတ္ ေရွးေဟာင္း လူရုိင္းမ်ား ဟုေခၚႀကပါသည္။ ေျမျပန့္သားမ်ားကမူ မူေရာင္ မ်ား= Murongs ဟူ ၍ ေခၚႀကပါသည္။  ေအာက္ေဖၚျပပါ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ ကို ရႈပါ။ 

Mru are also Known as Mro and Murong. Chakmas and Marmas call them Lengta, Kuki or Langye or wild/primitive people while some people of the plains designate them as Murongs.(Ref: SAIFEE p3)
ျမိဳ ၊ မရူ သည္ အယူသီး ေရွးက်လွေသာ အယဴအဆမ်ားကို ကိုင္ စဲြထားႀက သည့္ အတြက္ လြန္စြာမွ ပင္ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ခဲ့ႀကပါသည္။ အင္တာနက္တြင္ ေတြ့ရေသာ ဘဂၤလာ ေဒ့ရွ္ နိဳင္ငံ သုေတသီမ်ား ၏ သုေတသနစာတန္း အရ စစ္တေကာင္း ေတာင္ႀကား (Chittagong Hill Tracks= SHT) တြင္ မရူ လူဦးေရ မွာ ၁၉၅၆ က ၁၇၀၀၀ နွင့္ ၁၉၈၁ တြင္ ၂၀၀၀၀ မွ်သာ ရွိသည္ ဆို၏။

The Mru population in Chittagong Hill Tracts in 1956 was 17000 and in 1981, it stood at 20,000.

သူတို့ ၏ ဓေလ့ထံုးစံမွာ အေဖသည္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား (အေမ၊ အေဒၚ တို့ကို ဆိုလို ဟန္ရွိ၏) မွာ အေရးပါသည့္ေနရာ က ပါဝင္သည္ ဆို၏။ အေမြခဲြေဝရာတြင္မူ အငယ္ဆံုးသားကို အမ်ားဆံုးေပး၏။ အငယ္ဆံုးသား သည္ မိဘမ်ား အသက္ႀကီး အိုမင္းမစြမ္း ျဖစ္ခ်ိန္အထိ အတူတကြ ေနထိုင္ ရသည္။ ဓေလ့ထံုးစံမွာ ျမိဳ မိသားစု စနစ္ ၏ မူလဘူတ အေျခခံ ျဖစ္၏။ ေအာက္ေဖၚျပပါ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ ကို ရႈပါ။

The Mro society is patriarchal. Although the father is the head of the family, women play a dominant role in social life. The property goes from father to son but the lion's share is given to the youngest son. In old age, father and mother live with him. Elementary and joint family system are prevalent in the Mro society.

   စိတ္ဝင္စား စရာ အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ဤ ဓေလ့ထံုးစံမွာ တေကာင္း အဘိရာဇာ ေခတ္က ေရွးဗမာ (ျမန္မာ) တို့၏ ဓေလ့ထံုးစံ ႏွင့္ တထပ္တည္း၊ တသေဘာတည္း ျဖစ္၏။ ေအာက္ေဖၚျပပါ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ ကို ရႈပါ။ ေတာ္စိန္ကို (Taw Sein Ko) မွတ္တမ္းျပဳခဲ့ျခင္းမွာ၊ 

အဘိရာဇာ ကြယ္လြန္သည့္အခါ သားအငယ္ျဖစ္တဲ့ ကံရာဇာငယ္က တိုင္းျပည္ထီးနန္းကို အေမြ ဆက္ခံ ခဲ့ရ ပါသည္။ သားႀကီးျဖစ္တဲ့ ကံရာဇာ ႀကီးက မူ ခ်င္းတြင္းျမစ္ဝွမ္း ေဒသ သို့ သူရဲ့ေနာက္လိုက္ ေနာက္ပါ မ်ားႏွင့္ ထြက္ခြါသြားျပီး၊ တထီးတနန္း တနိဳင္ငံ ထူေထာင္ ခဲ့သည္၊။ သူ့သား မူဒူခ်ိတာ (မူရူခ်ိတာ ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္) ကို နန္းတင္ခဲ့သည္ ဟုဆိုပါ သည္။ 

Abhiraja is stated to have founded Tagaung in the ninth century B. C. He was an Aryan Prince from Northern India, but the course of his migration is not set forth. On his death, the crown was bequeathed to Kanrajange, the younger of his two sons; while the elder Kanrajagyi, moved to the Chindwin valley, established his son, Muducitta, as king at Kale, and, crossing over to Kyaukpadaung, became the first ruler of the Arakanese, who thereby claim to be the elder branch of the race. {Taw Sein Ko (1913) p;17 }
  
ဤသမိုင္း အေထာက္အထား မ်ားကို အေျခခံ ၍၊ ဗမာ (ဝါ) ျမန္မာ (ဝါ) မရမၼ ာ=Marmas (ျမန္မာတို့) သည္ ျမိဳ (မရို)=Mro ၊ မရူ=Mru ၊ မူေရာင္= Murong ႏွင့္ ဇာတိမ်ိဳးရိုး အတူူတူပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုနိဳင္ ေပသည္။ တနည္း အထက္ အဆိုပါ လူမ်ိဳးစုမ်ား မွာ လူမ်ိဳး တမ်ိဳး တည္း ျဖစ္၏။ “သက္”=Sak=Saka=Sakyan=Sythian=Parthian လူမ်ိဳးက ေမြးဖြား ဆင္းသက္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အမွန္ဆိုကား ဤ “သက္”=Sak လူမ်ိဳးထဲမွာ   ရူဟြန္ဂ်ာ ဟု မိမိကိုယ္မိမိ ေခၚေသာလူထု လည္းပါ၏။ မၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ မိန့္ႀကားသည့္ အတိုင္း ျဖစ္နိဳင္ေျခရွိတာ ကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ ကာ ေဆာင္ရြက္ ႀကမည္ ဆိုပါလွ်င္၊ ဤအခ်က္မွာ အေျဖထြက္နိဳင္ သည့္ တခါးျဖစ္ပါ လိမ့္မည္။ ထည့္သြင္း စဥ္ူစားႀကပါ။
ဤလူမ်ိဳး တမ်ိဳးတည္းကိုပင္ ေနရာေဒသ၊ တိုင္းျပည္ အသီးသီး တြင္ အမည္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပား ေခၚေဝၚျခင္း ခံေနရတာ ျဖစ္၏။ သူတို့ဘာသာ အုပ္စုငယ္မ်ားခြဲ ထြက္ခဲ့ျခင္း လည္းပါ၏။  ခက္သည္ကား၊ ဤ ျမိဳ (မရို)=Mro ၊ မရူ=Mru ၊ မူေရာင္= Murong တို့တြင္ အကၡရာတင္ ၍ မွတ္သား သင္ႀကား စရာ ဘာသာစကား စာေပ မရွိ ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ျပီးေနာက္ ဤလူမ်ိဳးစု တို့မွာ လြန္စြာဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးျပီး ေခတ္ ေနာက္က် က်န္ေနခဲ့၏။ ေနာက္က်ဆို ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီ ေနာက္က် က်န္ခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ပုထုဇဥ္လူသားမ်ား သဘာဝ အရ ဆင္းရံႏြမ္းပါးသူ ကို ေဆြမ်ိဳးမေတာ္လိုႀက၊ အဖက္ပင္ မလုပ္လိုႀကေပ။ စိတ္မေကာင္း စရာပင္။ ျမန္မာ ေရဒီယို သီခ်င္းပင္ ရိွ၏။ 
“အညာက ကိုဂြတို …ရန္ကုန္မွာေလ ေဂ်ာ္နီ ဂြတို …၊ ေတာရြာက  မဂြက္ေထာ္  ရန္ကုန္မွာေလ မာဂရက္   ဂြက္ေထာ္… အေဖအေမ စစ္ျပန္ေတာ့ ဒယ္ဒီသာေဂါင္ မာမီ မဘုတ္ဆံု  ” ဆိုတာပါ။ 
မႀကာေသးမီ ေရွးက ျမန္မာျပည္ မွာ ေတာရြာက ေဆြမ်ိဴးမ်ား ရန္ကုန္လိုက္လာလွ်င္၊ အိမ္တံခါးပိတ္ျပီး ေရွာင္ေနႀကပါသတဲ့။ ယခုအခါမေတာ့ ဤအက်င့္မ်ိဳးမရွိေတာ့ဘူး ထင္ပါသည္။

ဤလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ဘဂၤလာ ေဒ့ရွ္ နိဳင္ငံမွာ မည္သို့ ေဆာင္ရြက္ႀကသလဲ ဆိုတာ တေစ့တေစာင္း ေလ့လာႀကပါစို.။

ဖတ္ရန္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ လင့္ခ္ ကို ႏွိပ္ပါ။ 

No comments:

Post a Comment